- خراب حال (خَ)
تباه حال. (از آنندراج)
معنی خراب حال - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
آنکه چیزی را خراب می کند، در علوم سیاسی کسی که به علت مخالفت با سیاست حاکم بر جامعه، برای آسیب رساندن به تاسیسات تلاش می کند
(خَ دِ)
لغت نامه دهخدا
سیه روزگار. آدم پریشانحال:
او ز من خراب دل کرد چو گنج بی نهان
من که خرابه اندرم میوۀ جان من کجا.
خاقانی
او ز من خراب دل کرد چو گنج بی نهان
من که خرابه اندرم میوۀ جان من کجا.
خاقانی
خوشحال، سرحال، کنایه از ثروتمند:
یک چند گاه داشت مرا زیر بند خویش
گه خوب حال و باز گهی بینوا شدم،
ناصرخسرو
یک چند گاه داشت مرا زیر بند خویش
گه خوب حال و باز گهی بینوا شدم،
ناصرخسرو
(فَ)
لغت نامه دهخدا
قاهی. (منتهی الارب). آنکه کار و بارش خوب است. (یادداشت بخط مؤلف).
- فراخ حال بودن، در رفاه زیستن. (یادداشت بخط مؤلف).
- فراخ حالی، غضارت عیش. رفاه. (یادداشت بخط مؤلف)
- فراخ حال بودن، در رفاه زیستن. (یادداشت بخط مؤلف).
- فراخ حالی، غضارت عیش. رفاه. (یادداشت بخط مؤلف)
خراب کننده
ریز مقام و تکه ای سازی مربوط به لـله وا که به معنی حالت تنهایی
